Bracia Karamazow- Fiodor Dostojewski - Najważniejsza rzecz, niech Pan sam przed sobą nie kłamie.

Najważniejsza rzecz, niech Pan sam przed sobą nie kłamie. Ten kto sam przed sobą kłamie i własnego kłamstwa słucha, prawdy żadnej już nie widzi ani w sobie ani dookoła siebie, a przeto szacunek traci dla siebie i dla innych.

Na ludzi się nie gniewaj i krzywdy przebaczaj. Kto żałuje za grzechy, ten już kocha. Nie ma takiego grzechu i być nie może, aby go Bóg miłosierny nie przebaczył sercu pokutę szczerze czyniącemu.

Uprzytomnił sobie  że tak podłego człowieka, jak Fiodor Pawłowicz nie należało traktować na serio, a w każdym razie nie trzeba było tracić z powodu niego zimnej krwi i zapomnieć się do tego stopnia.

Prawdziwą bowiem karą, jedynie rzeczywistą, jedynie zastraszającą i skuteczną jest ta, która istnieje w świadomości własnego sumienia.

JAK ROZPĘTAJĄ SIĘ BIESY ODMAWIAJ MODLITWĘ.

Alosza: Ojciec nie jest zły tylko zepsuty

W każdym człowieku kryje się bestia złości i bestia spuszczonych z łańcucha żądz.

Człowiek niby sam sobie winien, dano mu raj na ziemi, a on zapragnął wolności i wykradł ogień z niebios, wiedząc z góry, że ściąga na siebie nieszczęście, zatem nie warto go żałować.

Ale na co mi pomsta, na co mi piekło dla katów, co tu piekło może naprawić skoro tamci już umęczeni?

Im większa jest władza tym straszliwsze jej zastosowanie.

Zmiażdżcie go waszym miłosierdziem, okażcie mu miłość, a przeklnie swoje czyny.

Alosza: Wiedzcie, że nie ma nic lepszego, silniejszego, zdrowszego i pożyteczniejszego dla życia nad jakieś dobre wspomnienie, zwłaszcza wyniesione z dzieciństwa, z domu rodzinnego. Jeżeli wiele się nazbiera takich wspomnień, to człowiek jest zbawiony na całe życie.

Mitia o Katii: Przeklinam Cię, a przecież Cię ubóstwiam. Czuję to w sercu. Została am struna i dzwoni.

Bez cierpienia, jaka by z życia była przyjemność? Wszystko obróciłoby się w jedno niekończące się nabożeństwo.

"Bracia Karamazow" Fiodor Dostojewski (1821-1881)